Zgadzam się z Wiktorią. Nie ma tu nic nowego ani odkrywczego. Wręcz przeciwnie, wszystko to było już przerabiane przez całe rzesze nieszczęśliwie zakochanych...

Używasz bardzo już zużytych rekwizytów w równie zużytym kontekście, w dodatku wszystko podając odbiorcy na tacy. Nie ma czego szukać, interpretować, ani w czym szperać. Jest ciasno, bo przytłaczasz dosłownością, a to nie jest sposób na dobry wiersz.

Chyba każdy z nas wie, że miłość potrafi ranić, nie widzę więc sensu Twojego przypisu, bo gdyby tego było mało, o tym bólu bardzo dosłownie mówisz w wierszu, także raczej nie będzie osoby, której musiałbyś podpowiadać o czym jest napisany tekst.

Jeśli chodzi o stronę techniczną to również jest się do czego przyczepić.
Nie widzę uzasadnienia, by każdy wers zaczynać z wielkiej litery. Spokojnie możesz się ich pozbyć.

- przecinek uciekł

- a tu jest raczej zbędny


- i tutaj również niepotrzebny

Na niekorzyść działa też nieco archaiczny styl pisania, którym się posługujesz. Współczesna poezja, by być poezją nie musi wcale szarżować językiem à la Mickiewicz, wręcz przeciwnie, jeśli chcesz, by Twój wiersz był wiarygodny i trafił do czytelnika pisz przystępnym i współczesnym językiem.
Warto więc wyrzucić już do lamusa inwersje, których masz tutaj troszkę:



Oraz pisanie zaimków w archaicznej już formie np.: mego, twego

Podsumowując, ja nie widzę tutaj niczego za co mogłabym się chwycić i w czym odnaleźć, bo wszystko to już było. Temat tego, że poeta z powodu złamanego serca chwyta za pióro to jeden z najbardziej powszechnych motywów, który Ty w dodatku przedstawiłeś dosyć banalnie. Warto czasami poszukać głębiej w sobie, a gwarantuję, że wówczas wiersze będą znacznie lepsze.

Jeśli chcesz rozwijać warsztat zapraszam też pod poniższe adresy:

http://www.portal-pisarski.pl/forum/temat/1160/debiut-na-pp-poezja-co-warto-wiedziec-zanim-opublikujesz-wiersz

http://www.portal-pisarski.pl/forum/temat/269/leszek-zulinski-dekalog-dobrego-wiersza/strona:1

Pozdrawiam