Поэза белой сирени

Белой ночью в белые сирени,
Призраком возникшие, приди!
И целуй, и нежь, и на груди
Дай упиться сонмом упоений,
И целуй, и нежь, и утруди...

Белой ночью белые приветы,
Ласк больных, весенних полусны,
И любовь, и веянье весны,
И полутемени, и полусветы,
И любовь, и чувства так лесны!..

Эта ночь совсем, совсем живая!
В эту ночь приди ко мне, приди!
И судьбу свою опереди!
А сирень цветет, слегка кивая!
А любовь растет, легка, в груди!


 1917 г

Poeza białego bzu

Białą nocą, gdzie bez biały kwitnie,
Wywołany mirażem, przyjdź!
Całuj mocno, i pieść, po świt
Daj się sycić upojeń bezlikiem,
Całuj mocno, i pieść, co sił…
 
Białą nocą się budzą marzenia,
Białe półsny śród wiosny tchnień,
I ta miłość, pachnąca bzem,  
Na pół skryta w półmrokach, półcieniach,
I ta miłość, jak piękny sen…
 
A noc taką realną jest, żywą!                           
Właśnie wtedy przyjdź do mnie, przyjdź!
Przecież miło jest razem śnić!
A bez kwitnie, z lekka kołysząc
Miłość, która w piersi się tli.