Przejmujący wiersz.
Zwłaszcza wrzeszczący głód zrobił na mnie wrażenie, a także porównanie kory do kawałka szczurzego mięsa.

Z trzema małymi uwagami:


Skopiuj myślnik (–) i wklej go zamiast dywizu (-).


Rozważ uspójnienie tych wersów za pomocą (ale).

Aha - gdybyś znalazła inny tytuł, moim zdaniem byłoby lepiej, bo lament nie bardzo pasuje do tej, w gruncie rzeczy, spokojnej i jakby pełnej pogodzenia się z losem narracji.

Miłego, Gago.

Gago,
podoba mi się Twój wiersz. Szczególnie przejmujący jest fragment:

Przeszkadza mi fraza "mocy nocnych". Jest tu jakieś nieestetyczne nakładanie się brzmienia. Może mocnych dałoby się na coś zmienić?
Po za tym, fraza "Jest bezpiecznie" wykręca mi uszy. Byłem jakiś czas temu na kursie resustytacji, w trakcie którego prowadzący powtarzał, że zanim przystąpi się do pomocy trzeba się upewnić, że jest bezpiecznie. Ze 100 razy użył zdania: "Jest bezpiecznie". No i teraz jak słyszę to zdanie to mam ciarki. No ale może tylko nieliczni byli na tym kursie i nie wielu ma takie odczucie.

Przyciągnął mnie tu tytuł, bo to również nazwa jednej z moich ulubionych piosenek Florence and the machine. I dobrze, że zaszłam, bo spotkałam tutaj bardzo udany, przejmujący wiersz, przy którym się zatrzymałam.
Treść przywołuje mi na myśl sowieckie łagry, pustkę, głód, które mogą być odbierane równie dosłownie, co metaforycznie. Obie interpretacje budzą jednak niepokój.
Ująć okrucieństwo tak przerażającej śmierci w niedosłowny i wyważony sposób jest bardzo trudno. Ale tym wierszem udowadniasz, że można.
Na uwagę zasługuje też ciekawe zamknięcie wiersza w ramach - drzewo jako symbol przywoływania w pamięci bolesnych wspomnień.
Mam wrażenie, Gabrysiu, że Twoja poezja staje się coraz bardziej dojrzała i świadoma. Wciąż pełna przyrody i jej rekwizytów, które jednak zaczynasz wykorzystywać w poważnych i niekoniecznie romantycznych tematach. Bardzo mi się ten kierunek podoba.


Mnie trochę również. Może warto pomyśleć nad synonimem? Np. siły?

Z tą sugestią Cię zostawię, ale do wiersza na pewno wrócę.

Pozdrawiam ciepło!

Zgadzam się co do "mocy nocnych" - zbyt nakładają się tutaj brzmienia, moc-noc. Poszłabym za sugestią Faith i zmieniła na "siły".
I jeszcze tutaj:

zamieniłabym na kropkę po "teraz". Mam wrażenie, że jest tam wyczuwalna dłuższa przerwa, ale jest to też bardzo subiektywne odczucie, dlatego tylko nadmieniam.

Poza tym, powtórzę za poprzednikami - bardzo dobry wiersz. W minimalistycznej formie ukazuje dramat człowieka, który przeżył wiele, i choć właśnie przeżył, to jednak trauma jest zbyt wielka, by po prostu o tym zapomnieć. Są rzeczy, wydarzenia, które potrafią ciągnąć się za kimś całymi latami, nawet do śmierci.