Myśli spokojna, myśli wesoła,
myśli, brzemienna wielkimi czyny!
Twoje są drogi, wnet dookoła
zleją się twojej duszy lawiny!

Wszystko ogarniasz, wszystkiego wołasz,
nic nie uchroni się twojej mocy.
Kiedy raz spojrzysz tu dookoła,
kłania się tobie czas dnia i nocy!

Treści twej nie znam, lecz wiem jedynie,
że nic nie oddam, by ciebie zgubić.
Prawda nam z naszej symbiozy płynie;
ten ci niechętny, któż nie polubi!

Hołubisz słabszych, których wnet wciągasz,
mocni nie przejdą wskroś twej potrzebie.
Wiem, któż na ciebie smutno spogląda,
lecz nikt nie przeklnie na swym pogrzebie.

Pięknaś – bo związek z tobą jednaki,
mądraś – boś o tym, że ile lat
by nie żyć, zawsze dasz się we znaki.
Pragnieniem zwana, ogarnij świat!