ciekawa historia aczkolwiek: "leku na grypę". tu mi nie gra, bo czytam dalej jakby grypa "zagrzmiała i sypnęła kurzem", a chyba nie o to chodzi a może chodzi o grypę, ale to... no nie wiem... skończyłabym na "reklamie leku". Bo wyobrażam sobie że tekst jest o kobiecie, która jest jak choroba, może pogoda, ładna ta personifikacja tekst zatrzymuje, przeczytałam z przyjemnością tę historię, ładnie napisane i może moja wyobraźnia nie nadąża za przesłaniem, to bardzo na tak ale to moja wyobraźnia ktoś mi tutaj zarzucił , że mam "omamy interpretacyjne" hehe, więc nie zrażaj się. Miło było z wierszem Oby więcej tutaj takich. Jedna wielka metafora ten tekst, interpretacyjne pole szerokie, myślę, że każdy coś z tego wyniesie.
pozdrawiam

Przepiękny wiersz. Niesamowite jest „ciało przytulone do moich pleców”, urokliwe „pociąganie słońca za sznurek”, pointa - niezwykle wymowna. Klimatem, sensoryczną nadczułością motyw choroby przypomina mi fragment przeczytanego kiedyś opowiadania Roberta Musila, kończącego się słowami: „przypadkowo czuję to wszystko, ponieważ mam gorączkę i czekam na ciebie”. Niezwykła jest Twoja umiejętność wyłuskiwania z codzienności różnych drobnych zdarzeń i odczuć i nadawania im wartości metaforycznej i aforystycznej (można by powiedzieć: sen-tencjonalnej, bo oniryzm gdzieś się cały czas unosi w przestrzeni wiersza

Serdeczności

Ten Tomek, to prawdziwy facet. Tak ładnie się dystansuje, próbuje być chłodny, gdy ona myli to z wpływem aury.

jeszcze się
tu
nie nauczyłem umierać

przeszła obok
uśmiechnęła ukradkiem
pociągnęła słońce za sznurek
zamiotła liście ze schodów na ganku

dryfowałem w gorączkę,
gdy tymczasem:

- zmarzłeś…! - orzekło ciało przytulone do moich pleców.

jeszcze długo po tym, jak zamknąłem główne drzwi,
toczyła się po ulicy miedzy murami,

postawiłem kołnierz
nie nauczyłem się umierać
tu

(a tak sobie pozwoliłem poprzekładać klocki. z czystej ciekawości)

ukłony