Dod,

wiem, że chciałeś oryginalnie, bo czternastka to zawsze coś innego. Jednak przyznam, że źle mi się to czyta, choć dla treści - głęboki ukłon.

Tak by mi się czytało zręczniej, i nie chodzi o to, że łatwiej:

obraz powstaje wolno, plami farbą prozę
a wiersz ma czystą formę, wiele słów na wyrost
gdy świeży brud na rękach pachnie wciąż ogrodem
w muzyce jakby słychać mocne swojskie wino


Poszłabym w tę stronę.

Ale wiersz jest cenny. Taka modernistyczna, dekadencka stylizacja, wyraz twórczej niepewności, czy aby jeszcze warto, czy aby jeszcze evviva l'arte.

Serdeczności,

z.

https://poezja.org/wz/.../Mnie_zawsze_podoba%C5%82_si%C4%99

z takim oto początkiem komentarza przychodzę Dodatku do Twojego wiersza.
Cóż skromny czytelnik może powiedzieć w ogrodach malowanych światłem? Trudno pielęgnuje się rabaty, którym ogrodnik nadał swoją, trudną wizję.
Ale wybrzmiewa ona tysiącem kolorów w złotej godzinie, najtrudniejszej do uchwycenia, a jednak realnej, za którą podążają poszukiwacze głębszych przeżyć.
Różne w tym doborowym towarzystwie poszukiwaczy złotej godziny i jej efektów budzi emocje.
( Heh, chyba już patos w komentarzu ... No, ale ciągniem dalej )
O gustach się nie dyskutuje. Rzekł Mistrz Słowa.
Miałam Cie poprawić, zrobić szyk przestawny i wtedy wszystko zagrało ... by.
A jednak nie.
Bo Twój wiersz trzeba czytać w złotej godzinie. Tak. Po to , by wielokrotnie móc użyć wyrazu: trudno, bez sięgania do synonimów. Proste? Proste.