Makabrycznie. Refleksyjnie. Abstrakcyjnie. Z lekka groteskowo - śmierć i żelazko. Tytuł zaciekawiający. Nad całością myślę. Sądziłam, że będzie głębia. A tu tak. Niespodziewanie.

Yaro nie warto. Masz talent do punka, hard-rocka I metalu, czego chcieć więcej. I może się nie udać za pierwszym razem. Był taki bard za PRL-u, który miał utwory wydane w okładce z denimu, ale po co ci taki ekshibicjonizm? Poczekaj jeszcze. Napisz bluesa

O kurcze, przykro mi i współczuję.

21 - aż nie do wiary...

Ciekawe, o czym się myśli , gdy się kona, jaką abstrakcją wydaje się wtedy śmierć? Skąd możemy wiedzieć, skoro nigdy nie umieraliśmy?
I które szaleństwo jest gorsze - to chłodne, spokojne, czy to pełne pasji i emocji?
Czasem się zastanawiam.

Pozdrawiam, dobry wiersz, intryguje, pozostaje w pamięci.

mike samobójstwo zawsze jest świadomym aktem, dlatego jest samobójstwem, a nie przypadkiem
bo jakieś zaćmienie abo zaćpanie prochami, narkotykami
narkomani to żywe trupy, to inny rodzaj umierania, powolny, zresztą nie wiem, nie ćpam.

Ustiusza śmierć to nie abstrakcja, szaleństwo? pasja? emocje?
nic z tych rzeczy

stone przy tobie, to człowiek nawet spokojnie nie umrze

mike mylisz się, nie baw się w psychologa

Yaro
Nie gniewaj się ale nie trawię takiej "poezji". Ani przedstawienie, ważnego tematu, jakim jest samowyrzeczenie, ani forma - rozciągnięty bezład, nie przemawia. Ot zlepek fragmentów, wycinków z opowieści. To już któryś z kolei, przeczytanych przeze mnie, no i nie wytrzymałem. "Hiszpańskie czerwone pająki", w przeciwieństwie do Michała, zniesmaczyły mnie strasznie.
Ja wiem, każdemu wolno pisać, jak czuje i co myśli - takie prawo, jednak zastanawiam się, czy ci co biją dziś brawo, nie robią Ci krzywdy.
Co do tematu - niemal każdy przeżywał w życiu chwile zwątpienia, niektórzy bardziej; tak Michał, to choroba duszy, byłem chory, stojąc oparty o "poręcze", prowadzące donikąd i wszędzie ale, jak tłumaczyła mi Miladora - miałem dobre hamulce, a dokładnie jeden; ktoś powie: trzeba mieć odwagę, by odebrać sobie życie - NIE! - trzeba mieć odwagę nadal żyć, pomimo i na przekór, znaleźć powód, choć jeden i zostać!
Przepraszam, jeśli uraziłem, przecież ja także ze swoją "twórczością" w drodze, jak pisała mi Poke Kieszonka.
Pozdrawiam - Zbyszek

"na torach umiera też nadzieja". abstrahując od tragicznego wydźwięku wiersza, człowiek, o którym wspomniałem (poeta, twórca tamtego pokolenia), o ile pamiętam, przy pierwszej próbie samobójstwa utracił całkowicie nadzieję. i może stąd jego determinacja, by skończyć z sobą za drugim razem...

Nasze życie to strzępek białej flagi ludzie nie wytrzymują , przestają walczyć nie widza wyjścia ja zawsze mam nadzieję jak kiedyś powiedziałem walkę mam we krwi .
ważne by żyć , pomagać ludziom, kochać wszystkich bez wyjątku i potrafić przebaczać .

Dziękuję za konstruktywne komentarze .