Pasjonata V

znowuż ten akord znowuż ten trel
kolejny raz i …
a ja nie czekam z żenadą
i po raz drugi znowuż ten stan od kilku chwil
a zapał styl i szyk legato

Kobieto! – 
świat rzuciłaś cały i nie w męce lecz 
podwójnie brzmi
staccato
na fortepianie appogiatura tnie i świat uleciał cały
znów serce w męce tryl 
vibrato 
tremolo
i ja cały

kropka do nuty i harfa lekko 
już lekko przytrzymuje
a ja się szarpię w gitarze dźwięk
i smyczek w tobie czuję
postawię w smyczku na strunach sześciu 
a ty jak filharmonia – ostrzeje akt już pierwszy akt
a jeszcze uwertura!

skracam więc dźwięki zaostrzam takty 
i skarcam znów ten pasaż
i znowuż ty i znowuż szał i znów ta filharmonia

na trąbce dzieje się ostry szał sylaba goni całą
i potem też w podziale trwa w półnucie oszalałej

frasobliwa i zgłębiona
minor nadchmurzony
czy Pani lubi Bacha?
ciągle ten stan jak poste restante
i ten fortepian czarny
i zbyt wygodna poza

klawisze białe i czarne są a wśród nich cała
nutka namiętna co dźwiękiem drży 
i potem oniemiała
w koszmar zagryza wargi w krwi
nie chłodnie i nie obojętnie
i pełna żaru w fortepian lśni
jak w dłoniach na Steinway’u 
on skraca dźwięki zaostrza takty 
i skarca znów ten pasaż
i znowuż ona i znowuż szał i znów ta filharmonia

na trąbce dzieje się ostry szał sylaba goni całą
i potem też w podziale trwa w półnucie oszalałej

frasobliwa i zgłębiona
minor nachmurzony
czy Pani lubi Bacha?
ciągle ten stan jak poste restante
i ten fortepian czarny
i niewygodna poza?

ona zagryza wargi w krwi
nie chłodnie i nie obojętnie
i pełna żaru ona - fortepian lśni
jak w dłoniach na Steinway’u