Wojny w obeliskach zostawiają ślady
dumne napisy na chwałę imienia
mrzonki idee marksa kapitały
rodzą się by zbić się w gromady istnienia
ciał pochowanych w cmentarnych alejach
oraz w pamięci tych co pozostali
druhów kamratów towarzyszy broni
w rocznicowych apelach poległych na polu
tchórzostwa i chwały.

Topi się żelazo w tyglu na armaty
interes się kręci ktoś zaciera ręce
i więcej pocisków armat coraz więcej
i nowe się rodzą żołnierskie dramaty
ryte na pomnikach zmartwiałym już sercem

Zdarza mi się czasem stając przed napisem
co niemoc wprowadza do ludzkiego losu
słyszeć ich jak nucą u bramy niebiosów
pod rytm trąb serafinów orkiestry niedzielnej
w chórze w czwórkowym ustawieni szyku

tu są chłopcy z tamtych lat
kto wie czy było tak
kto wie czy będzie tak