Pewnie każdy z nas choćby raz w życiu najadł się strachu, poczuł się wypalony, potem szukał alternatyw dla poskromienia tegoż uczucia. Czasami ciężko samemu złapać dystans, pozbyć się toksycznych relacji, uświadomić sobie, że nie muszę pękać. Myślę, że pod lir właśnie to zrozumiał. Podoba mi się wiersz. Jedynie ostatni wers czytam bez "będzie"

Tak, "będzie" zbędne.