A tym razem, Lilu, nie mamy już sielanki i wszechobecnej wesołości.
Jest smutek i refleksja nad człowieczym losem.
Coś się kończy, coś zaczyna...

Na pewno skończyły się wesołe dni, a nastał czas rozliczeń.
I ów złowrogi czas nakazał ruszyć w drogę w poszukiwaniu lepszego świata.

Czy bohater go znajdzie, nie wiem, ale wiem, że dostarczył mi przedniej radochy przez te wszystkie odcinki tego cyklu i wiem, że będę z nim tęsknił

Prawdziwa maestria, Lilu

Tak bez pożegnania? Pegaz się zmartwi, kiedy wróci.
Ale za to może powstaną kolejne wiersze o Żeni. Czytelnicy na pewno będą ciekawi, jak mu się wiedzie po powrocie w rodzinne strony. Ja jestem ciekawa
Pozdrawiam Autorkę i całą sympatyczną kompanię.

takmisie rymnęło, w zasadzie powinienem powiedzieć rymło:


Gienia się pożegnał, myślę, że nie Lilah,
coś jeszcze napisze, może potłumaczy,
a że kres pandemii to jeszcze nie finał,
wódkę ktoś wypije, ktoś kogoś zsobaczy.

i powstanie strofa, wraz z chwytem gitary,
za chwyt albo pod chwyt, oto jest pytanie!
wz`ruszona niepewność, pegaz jest za stary,
na ciągłe wędrówki w zakrapianym stanie.