Idź załóż kasztana do wozu.

-Po co? Nie mam czasu muszę iść do szkoły. Spóźnię się.

-Nie pójdziesz dzisiaj do szkoły. Ja ci dam szkołę.

-Napiszę ci zwolnienie.

-Pojedziemy do lasu nakopać żwiru na dom.

-No dobra.

 Syn wziął kantar i wszedł do stajni. Stajnia to pomieszczenie gdzie mieszka kasztan . Koń wypłoszył się i uciekał z łbem w drugi koniec obórki. Wiedział o co chodzi i nie w smak mu było to co chcieli ludzie z nim zrobić. Synalek już znał sposób, żeby złapać na kantar kasztana. Wziął menażkę taką przedwojenną i zaczerpnął owsa ze spichlerza i poszedł jeszcze raz do stajni.

Koń aż zarżał i chrapał na widok owsa.

Synalek nasypał owsa do żłobu a koń zanurzył łep w żłobie, a synalek bez trudu złapał kasztana za grzywę i założył mu kantar. Dalsze zaprzęganie do wozu już przebiegało bez problemu; podkładka chomąto. Podprowadził do wozu, założył hołoble i zaczepił postronki na sztelwadze i koń był już gotowy. Zaczepił lejce do plota i jeszcze dał mu siana. Ale, że to było lato więc kasztan wolał zieloną trawę, więc skubał sobie ją wymachując ogonem. Nie chciał jeść suchego siana.

- A napoiłeś konia?

-Nie zapomniałem.

-No to daj mu jeszcze wody.

Ojciec założył na pomosty deskę poprzeczną która służyła za siedzenie. No i pojechali do lasu. W koleinach stała woda i błoto. Ładna była pogoda. Słońce świeciło, jakieś ptaszki ćwierkały w zaroślach. Ojciec trzymał lejce i tak jechali do lasu.

  W lesie trzeba było wytyłować furę między drzewami i wjechać  do wyrobiska żwirowego. Za którymś razem wreszcie udało się tego dokonać. Muchy duże leśne obstąpiły kasztana a on wciąż machał ogonem. Ojciec z synem kopali mokry żółty żwir i narzucali na furę. A trzeba było takich fur kilkanaście przywieść.

Na fundament jeszcze ojczulek musiał kupić kilka wywrotek żwiru z miasta.

Tak kopali ten żółty piasek aż dokopali się do podskórnej wody.

Piach był mokry i ociekał wodą.

Fura robiła się coraz pełniejsza aż nakopali z czubem.

Kiedy Ojciec uznał że już dość pozbierał graty i deskę i szpadle i siekierę. Była potrzebna bo w ziemi rosły korzenie okolicznych drzew i trzeba je było usuwać żeby można było kopać.

Ojciec wziął lejce szarpnął nimi i cmoknął na konia żeby ten ruszył i wyciągnął furmankę z dołu na równą drogę.

Koń z całych sił uderzył w chomąto tak mocno że aż urwał się postronek i kasztan poszedł wolny kilka metrów.

Prrrrrr-rrr

Ojciec się zdenerwował szarpnął mocno lejcami.

-On tak specjalnie to zrobił.

Na szczęście mam druta kawałek zaraz szczepimy łańcuszek.

Zobacz tylne koło siadło trzeba zwalić trochę żwiru.

-To po co tyle kazałeś kłaść a teraz zwalać?

-Zrzucaj nie gadaj.

Zakończenie jest tragiczne to już był stary koń i podczas ciągnięcia pod górkę zdechł. To był ostatni koń w życiu ojca.