Nie znam przypadku o którym wspominasz, a co? Miałeś z nią do czynienia?

Witaj Allasko.

Zazwyczaj poezja jawi nam się jako tą matką od piękna, od subtelności... Niestety ma sięgać też i sięga, w rejony mniej przyjemne. W zakamarki ludzkich dramatów, gdzie boli już samo czytanie, nie mówić już o wejściu w skórę opowiadającego o tym...Pamiętam wiersz jednej z uczestniczek, spotkania poetyckiego, która opisywała swoje relacje, relacje dziecka z ojcem pijakiem...Relacja i opis tego wszystkiego był wstrząsający na tyle że aż niewiarygodny. ta niewiarygodność przekuwała się w wiarygodność, bo tylko ktoś kto przeżył taką traumę umiał najtrafniej to opisać.

A zresztą po co tyle pisać...

"żółć

ojciec magazynował procenty
w sobie. pęczniał. puchł ale nie pękał

my na palcach graliśmy w zamień pustą na pełną.
przegrał ten kto się odezwał
zwycięzcy mogli spać na klatce.

ojciec magazynował procenty w sobie.
pęczniał. puchł aż zżółkł.
bo prawdziwy mężczyzna nie wylewa za wątrobę"

Pozdrawiam.

Wstrząsający, prawdziwy, aż boli.
Pozdrawiam serdecznie.