pac pac pac...
delikatny deszczyk na skórze szyi i ramion.
pac.
leciutki dreszcz przyjemności, bo krople dotarły do kręgosłupa.
pacpacpac
jedna za drugą, wzdłuż wgłębienia w plecach...
szeroka, daleka zielona łąka. spokój. błękitne niebo przed zamkniętymi oczami.
pac.
zdecydowana kropla za uchem. powieki prawie sklejone, a ciało napręża się, by wyrwać się z sennego odrętwienia.
śliski, lekki dotyk na lekko przygryzionym uchu.
powiew ciepłego wiatru.
szum, chociaż trawy nadal nieruchome i czemu na tym niebieskim bezdeszczowym niebie jest tęcza?
otwarte oczy powoli gubią łąkę, słońce, przed nimi jest ściana.
a jednak ciało jakby nadal leżało na gęstej, rozgrzanej trawie.
trawa porusza się lekko i ociera.
dotyk na skórze szuka jej rąk. materializuje się jako dłoń. ciężka, gorąca dłoń. szuka jej całej. szuka jej uwagi. szuka na piersiach, drażniąc je, chociaż zaczynają się dopominać o bardziej zdecydowane pieszczoty. szuka jej na szyi w towarzystwie ust, aż szyja w geście wręcz niewolniczym przechyla głowę na jego stronę, zaznaczając swoje oddanie.
szuka na całej długości rąk, od ramienia po czubki palców, unosząc dłonie do ust, które przygryzają je odnajdując smak najbliższej godziny.
szuka wzdłuż nóg... od stopy, która kurczy się pod dotykiem, przez łydkę, co wydobywa z ciała delikatny pomruk... tak, już rozbudzona, ale nie może pokazać, reszta bywa taka banalna... we wgłębieniu pod kolanem zasysa skórę. drażni językiem, a ona obejmuje nogą jego głowę i zauważa, jak bardzo przyspieszył się jej oddech. przez uda, kiedy już nie udaje się grać rozespania, bo oczy same szeroko się otwierają, wpatrują się w sufit, który znów jest zieloną łąką i słońcem...
nos wyłapuje zapach potu, ciało zaczyna taniec, który swą gwałtownością mógłby zrobić krzywdę, ale nie, jakoś się udaje nie krzyknąć, kiedy znajduje ten kawałek ciała, który jest jak truskawka prawie, między wrażliwymi bramami, a ona w myślach ma też truskawki, nie myśli o niczym innym, nawet nie hamuje co lżejszych okrzyków...