"pogoda nawet niezła. zdarłem zelówki na Las Ramblas
i zrobiłem zdjęcia różnym miejscom /i tak ich nie znasz/.
teraz piję małą i cholernie czarną kawę: da się żyć po jednym
łyku a ja już wychylam dzisiaj czwartą filiżankę. musiałem wykłócać się
o serwetki żeby do ciebie napisać /kelner mnie obserwuje
czy na pewno wszystkie zużyję/. pewnie wyglądasz
teraz przez okno i prawie słyszę jak szepczesz: smutno mi.
kończę. jutro wybieram się do Wenecji. może napiszę kiedy dojadę.
wszystko zależy od okoliczności"

obserwuję cię z końca pokoju. jeszcze chwila i odnajdziesz tę serwetkę.
może nawet ją przeczytasz albo od razu wypuścisz
na powietrze i możliwe że okno przyjmie twoją wściekłość
z otwartymi ramionami.

tak naprawdę nie ruszam się nigdy z miejsca
ale Barcelona brzmiała przekonująco na pozdrowienia