Chciałam Ci jeszcze tyle powiedzieć,
ale czas zamilkł, odszedł po cichu,
słowa ugrzęzły w niemym potrzasku,
by dać im wolność jest już za późno
Chciałam Ci jeszcze tyle darować,
uczuć i myśli, i ciepła dłoni,
ale odchodzę nim sen się przyśni,
nim znowu będę za czymś gonić…
Chciałam Ci jeszcze tyle pokazać
Lecz oto przyszło słońca zaćmienie
Ziemia schowała się w zimnym cieniu
Budząc obawy i zapomnienie
Zdążyłam jeszcze zamknąć Cię w myśli
By móc przywołać aksamit głosu
Gdy żaden inny dźwięk już nie zabrzmi
By mnie odnaleźć na ścieżkach losu
Zdążyłam jeszcze zachować w sercu
Rysunek twarzy z błękitem oczu
Stworzony niczym miękką pastelą
Pod opuszkami palców mych dłoni
Chciałam Ci jeszcze tyle powiedzieć,
Lecz już nie pora, bo świt nadchodzi
Czas tajemnicę ubrać jak buty
I odejść w ciszę, bo to mniej boli