Bardzo dobry, wymowny wiersz. Zgadzam się z przedmówcami. Oczywiście bardzo mocno i świadomie nawiązuje do obecnej sytuacji, ale mi tu świtają jeszcze inne refleksje. Zastanawiam się jak bardzo emigracja wpływa na psychikę człowieka, jak bardzo, albo czy w ogóle dokonują się w nas jakieś przemiany. Do głosu dochodzi również temat tożsamości, bardzo ważny.
To wszystko zapewne zależy od wielu czynników. Przede wszystkim światopoglądu, wartości, zasad funkcjonowania, naszej otwartości, ale też i od rzeczywistych wydarzeń. Jak bardzo zmienia nas wojna? Ile w nas buntu, gniewu i innych często sprzecznych, skrajnych emocji? O tym przekonał się na własnej skórze młody Baryka, kiedy ojciec wyruszył na wojnę... a Zenon Ziembiewicz? który przekracza granicę moralności? który szuka usprawiedliwienia na swoje postępowanie? powiedział: jest się takim, jakim jest miejsce, w którym się jest. No cóż... Trochę się rozgadałam i zboczyłam, wybacz, ale tak mnie dopadło. Zatrzymał mnie Twój wiersz. Przeczytałam kilka innych. Piszesz bardzo ciekawie. Pozdrawiam.