Smutny, bardzo obrazowy i życiowy wiersz, widzę w nim nienawiść, sądzę, że wojnę też można tutaj zobaczyć, może to być wojna na Ukrainie, może też być np. mordowanie Polaków na Wołyniu, co nie znaczy, iż nie mam empatii w stosunku do narodu ukraińskiego, bo nie można narodu oskarżać za czyny jakiejś grupy ludzi, to raz, a dwa niewinni ludzie nie są winni temu co dziś wyprawia Rosja, ale po prostu czytając ten wiersz, skojarzyły mi się z nim również okrutne sceny z Wołynia...

Szczególnie ujmuje mnie ta fraza -

"miłość wybacza nienawiść uśmierca

życie się nie kończy żyje pamięć".

Tak, wybaczyć należy, po latach, nawet oprawcom, ale pamięć nie może zaginąć, gdy jest częścią ważnej historii i lekcji dla przyszłych pokoleń, co nie znaczy, iż należy podsycać nienawiść, do danego narodu, choć czasem trudno pewne narody lubić, gdy przez wiele lat czyniły zło sąsiadom, tym bardziej, jeśli czynią je nadal.

Pozdrawiam, z podobaniem dla wiersza