Słonecznie witam Asię
No to jest coś, "zagniecione ciasto", z którego tyle różnych wariantów "ciasteczek", możemy stworzyć! Asiu, pozbądź się proszę dużych liter(super, że już nie ma interpunkcji), zaimków osobowych, poza niezbędnymi, czasem to lepiej, każdy może odnieść wiersz do siebie, wywal niepotrzebne słowa, zmień szyk i układ wiersza, przebudowuj aż będziesz zadowolona.
Może wyglądać np. tak:

nakarmię kolorowym słowem tęczy
na pojednanie w proszącym geście
będę uprzykrzać się Bogu dłońmi
niech wzejdą nabrzmiałe pąki
kiełkujących w ziemi pocałunków

I widzisz, zmieniłem szyk, usuwając zbędne wyrazy, niby to samo, a całkiem inne - nie wiadomo, czy zwracasz się do kogoś bliskiego, równocześnie prosząc Boga, to wyjdzie później, może na końcu, fajnie jak to nie jest oczywiste, każdy sobie dopowie. Ogólnie masz w tym wierszu dużo możliwości manewru, można go nawet mocniej odchudzić ale nie od razu. Stwórz nowe wersje, a tą najlepszą,Twoim zdaniem, opublikuj np. jako "Rozstanie 1".
Pozdrawiam ciepło, w nadziei że przydałem się na coś - Zbyś

P.S.
Dalsze strofy mogłyby brzmieć tak:

mróz usypia szroniąc powieki
zamknięte na miłość jak usta
milczące ściągnięte smutkiem
wiosny mało jak na lekarstwo
i lato nie uleczy w cieniu traw

stoję pośrodku chłodnej ziemi
w odrętwieniu patrzę jak słońce
wymyka się z naszych rąk
by zacząć blaskiem nowy dzień
jednak po drugiej stronie lustra

"Blask" - słoneczny zajączek, odbicie, echo przeszłego życia lub odbicie się od dawnego życia.

Joshakti
Cieszę się, że byłem użyteczny i dziękuję za zieloną poświatę ;-}
A co do zaglądania do mnie, to zapraszam! Chociażby po to, byś ujrzała siebie w innym świetle. Czytając moje początkowe "pomniki niedoskonałości", zobaczysz analogiczny rozwój, także dzięki innym, a szczególnie Miladorze. Warto poczytać komentarze, jakie otrzymałem, to cenne rady. Dziś łatwiej operuję słowem, chociaż dalej mam problem z "liczeniem zgłosek", za to pomysły są świeże.
Moje wiersze też były zbyt "mojsze" i nadal trochę takie są, staram się by były proste i czytelne, czasem tylko ukrywając wieloznaczność lub jakieś nawiązanie. Szczególnie dumny jestem z "Aeroplanu", to wiersz prawdziwy bez silenia się i naśladownictwa. To też widomy ślad samorozwoju(tak twierdziła Bożenka)
A z ciekawości, opublikuj proszę mój prezent dla Ciebie, może otrzymasz ciekawe komentarze i rady.
Pozdrawiam słonecznie - Zbyś