Ja Twoje, Miladoro, sugestie doceniam. Okazujesz nawet najlichszemu z nas "twórców" ogromny szacunek poprzez bardzo merytoryczne uwagi, a nie uprawianie krytyki jako sztuki dla sztuki. Toteż jestem pewna, że nigdy nie doczekasz się riposty w stylu Tuwimowskiego "Na pewnego endeka, co na mnie szczeka"
Ale co do sylabizmu Toż to najprymitywniejsza budowa strof Przecież tak zaczynał Kochanowski- ponad 500 lat temu, nie 80. Dla przykładu:
NA MATEMATYKA

Ziemię pomierzył i głębokie morze,

Wie, jako wstają i zachodzą zorze;

Wiatrom rozumie, praktykuje komu,

A sam nie widzi, że ma kurwę w domu.

Jakiż piękny, regularny wiersz o metrum: 5/6, w dodatku z cudnie rozłożonymi akcentami tokiem trocheicznym i amfibrachowym, charakterystycznym dla polszczyzny. Zatem- to nie tylko pospolity sylabik, ale wiersz sylabotoniczny, wyższa szkoła jazdy niż zwykły równozgłoskowiec. Dlaczego więc używacie TU często w komentarzach argumentów o zestarzeniu się, zużyciu pewnych elementów tworzywa poetyckiego, jak choćby inwersji, poprawnych gramatycznie form: „mego, swego” na korzyść dłuższych „mojego”, „twego”, dokładnych, choć wcale niegramatycznych, rymów, pojedynczych rymów w wierszu białym, a tak hołubicie prymitywny, schematyczny sylabizm, nawet nie bardziej wyrafinowany sylabotonizm? Znów ktoś powie, że się czepiam, a ja chcę po prostu wiedzieć, bo nie rozumiem. Kto powiedział, że inwersje są „be” i inne wymienione też „be”? Może ja czegoś nie wiem, jestem spóźniona.. Poezja to nie schemat, to oryginalność. Moje wierszyki w tej drugiej kategorii się nie mieszczą, bo doskonale znam, żeby było jasne, SWE ograniczenia. Ale- wybaczcie- prócz naprawdę pomocnych wskazówek, w wielu komentarzach, czuję presję wpychania w ściśle ustalone R A M Y. A to- powtórzę- nie służy zazwyczaj poezji. Pozdrawiam i przepraszam za wynurzenia pewnie nie we właściwym miejscu portalu.

Ja tam lubię kanibali, o ile to mnie chcą schrupać na kolację (wszak jeszcze nie minął mój termin przydatności do spożycia)

A tak na marginesie, mniej więcej taki jak w poprzednim poście jest wydźwięk wiersza

Ja przekaz złapałam, może dlatego że jestem kobietą: Faceci to świnie, w dodatku mięsożerne, pod warunkiem, że mięso z samicy Pozdrawiam feministkę in spe

I ten komentarz mi się podoba. Mogę przyjąć, bądź nie, wskazówki, jednakże czemuś służy. Dziekuję. Zgoda?

A tak na marginesie: "spragnionych" i "rozmarzone"- to imiesłowy przymiotnikowe bierne, a "czule", "lekko" i "dziko"- to przysłówki Tak więc w wymienionej przez Ciebie sekwencji 1O przymiotników- jest ich tylko połowa

Dzięki za wyjaśnienie, ale nadal do mnie nie przemawia w przypadku "Całej reszty nocy". Do krawędzi wiersza rymowanego jest dla tego utworu jak stąd do Nowego Jorku. Niby- rym "zrenic- Pekin" bazuje jedynie na aliteracji samogłosek "e" i "i", nawet mało kto odczyta go jako rym. Zresztą, obecność rymów również nie wymaga koniecznie wiersza sylabicznego- czego przykładem są wiersze uznanych poetów, które składają się często z wersów o bardzo róznej długości, w dodatku ułożonych bez jakiegokolwiek porządku typu: 13/8/13/8. Przesledź proszę choć dwie pierwsze zwrotki np. "Pieśni o żołnierzach z Westerplatte" Gałczyńskiego. Tam metrum jest następujące: 8/7/9/7 11 8/7/8/8. "Zielonemu Konstantemu" też należałoby radzić, by wyrównał rytm? Wydaje mi się- ale to moje zdanie- że taka dązność do prostej regularności rytmicznej wpycha twórcę w technicyzm, który nie zawsze służy poezji. Jeśli jest zamierzony i cudnie wycyzelowany, jak w przypadku Twoich przepięknych wierszy, Miladoro, czy choćby ostatniego utworu akacjowej agnes- jestem za. W innych przypadkach, również w tym tu omawianym- niekoniecznie. Serdeczności.

A ja nie rozumiem dlaczego ów wiersz musi być koniecznie sylabiczny? Dlaczego potrzeba w nim wyrównać rytm do tej samej liczby zgłosek? Dlatego że ma bardzo, bardzo odległy rym? Nie znam takiej zasady w poetyce... Skąd ona? Chciałbym się czegoś nauczyć...

Mnie się podoba np. tak:
<<nosisz mnie w lusterkach swoich źrenic
a za szybą Dubaj za szybą Pekin
hotelowe łóżka wszędzie takie same>>

jednak to nie znaczy, ze tak jest najlepiej, ale przecież technicznie nie można się do mej propozycji doczepić, bo niby dlaczego? Wyjaśnicie mi...?

Popieram przedmówców. Piękny klimat, czarownie.. Jednakże, moje oczy razi niekonsekwencja odnośnie rymów- w 1., 3., 4. zwrotce- bardzo dokładne rymy abab, w 2.- tak bardzo odległe, że nawet trudno mówić w ogóle o rymie. Pozdrawiam autorkę.

Spróbuję

Jestem ładniejsza od moich wierszy Na szczęscie, Wiolinie

Amso, to nie pokora- to wiedza

Ojej... jaka fajna dyskusja. Nie spodziewałam się i cieszę się, że się komuś mój wierszyk podoba. Dziekuję, Dziewczęta Dzięki też Kasi i wcale nie czuję się zaatakowana. Ona ma rację, jesli chodzi o ogólne podejście do życia- w a l cz y ć do końca. Ale w miłości? Jesli odeszła lub nigdy jej nie było, a tylko się komuś zdawała, albo jest z gatunku "miłości spóźnionych"? Trzeba pozwolić Ukochanemu odejść i mieć tylko nadzieję, że w Jego życiu pozostanie nasz ślad na zawsze. A "więc już idź"- to taka próba zostawienia sobie, wbrew faktom, bo to On porzucił- pozycji decydenta. Takie samooszukaństwo, takie niby moje ostatnie słowo. Ale też "idź"- bo i tak nie odejdziesz na zawsze, niełatwo zapomisz, będę w Tobie trwać na przekór rozstaniu.

Ot, co autor miał na myśli Dziękuję za uwagę

PS. Zresztą po mnie można swobodnie sobie pojeździć Nie obrażam się. Naprawdę mam potęzną świadomość swoich braków w zakresie talentu, a niejaka wiedza z poetyki, którą dysponuję, jeszcze mnie w tym utwierdza. Piszę, bo lubię, bo wiersz pozwala mi się uporac z emocjami. Piszę bez jakichkolwiek oczekiwań na pochwały. Pozdrawiam dyskutantów.

Trudno pisać o Twoich wierszach. Każde słowo wydaje się wówczas banalne. Pozostanę zatem w niemym zachwycie.

Arbuzy są absolutnie jednoznaczne Stawiam 'Swietnie!" bez jakichkolwiek dwuznaczności

Przepiękny erotyk, aż kipią, buzują zmysły. Swietne!

Agnes nie popełniła błędu. 'Kuternoga" ma dwie równouprawnione formy rodzajowe: męską i żeńską- ten kuternoga i ta kuternoga. Skoro tak, to forma "kuternogi kuśtykające" jest równie poprawna jak "kuternogi kuśtykający". Pozdrawiam

Mała uwaga: "poza tem"- to znowu nie tak bardzo archaiczna forma dziesiejszego "poza tym", będąca normą jeszcze w Międzywojniu