Telimena



To był stały skład. Emerytowany ubek który sączył żywca w porze niedzielnej sumy. Hania służąca dobra która dostała spadek po swojej pani. Mężczyźni którzy w latach osiemdziesiątych handlowali dżinsami levis 511. Kawiarnia na rogu z Trębacką. Aż weszli do niej oni.

- Urodziłem się z dziurą w sercu. Nie mogłem grać. Nie od razu. W ogóle miałem być dziewczynką.
- A ja chłopcem.
- Gdzie siusiak?

- Lubię męskie imiona. Grzegorz. Stanisław. Marcina lubię.
Śmiała się.
- Mamy kapelę w której jestem oczywiście na wokalu. Gramy w piłkę. Od mojego kolegi piłka zawsze odskakuje, jest taki drewniany jak Rasiak.

- Kiedy budzę się rano, mam głupawkę że idę do szkoły. Kiedy jestem w szkole, że widzę Rasiaka. A jak wrócę, potrafię się cały wieczór prześmiać przed monitorem bez powodu.

Wstał wtedy emerytowany ubek, który zawsze sączył żywca w porze niedzielnej sumy. Położył na stoliku dwustuzłotowy banknot.
- Idź z nią do kina. Koniecznie z nią. A jak się zrobi trochę cieplej, na polach mokotowskich jest taki pomnik i ławka. A jak się zrobi późno są hotele na Wiśle. Rozbłyskują mosty, z których można recytować Pana Tadeusza
Śmiali się. Śmiali się jak wcześniej.

Po zimie roku 2010 (ja tylko jedną taką zimę miałem w życiu), wiele razy tam zachodziłem Był ubek. Byli mężczyźni handlujący czerwonymi levisami 511 w latach osiemdziesiątych. Hania, służąca dobra, co to dostała spadek po swojej pani. Ale nie było ich.
Dokąd stamtąd poszli? Czy dalej są ze sobą, wciąż siebie ciekawi.