Znasz mnie, Mad i aczkolwiek twoja recenzja jest napisana bardzo dobrze, to narracja polecanej książki nie należy do poszukiwanego przeze mnie gatunku. Wolę twoje opowieści zawsze tematycznie nawiązujące do rzeczywistości, odkrywające nieznane mi fakty, dokumentujące nieznaną mi rzeczywistość.
Choć wierzę, że Jezioro mogło Cię porwać. Nawet nie jest dla mnie zachętą, by czytać Science Fiction.
Wprawdzie powieść traktuje o ekologii, która jest twoim konikiem, lecz tyle jest przykładów z życia dowodzących o sensie walki o uzdrowienie jakości naszego otoczenia, że ubieranie dramaturgii w fantazję naukową mnie nie zachęca.
Wprawdzie lubię akcję typu:, czym takiego jak ja fana awanturniczych opowieści powinieneś namówić do czytania, lecz wolałbym, aby dramat odnosił się do realu.
Sorry, Mad, choć jestem Ci wdzięczny za polecenie twórczości Twardocha, którą z dużym zaciekawieniem konsumuję.

Pozdrawiam, Kapitanie, serdecznie, Kaz

d.urbańska
Dziękuję, Danusiu, za przeczytanie i miłe słowa pod adresem tekstu.

Też wdzięczny jestem za Twój bardzo cenny wysiłek redaktorski. Skwapliwe naniosę poprawki, lecz chyba dopiero jutro, bo dzisiaj się spieszę na zakupy.

Napisałaś: "Ufam jednak, że "przeminie postać świata".
Obawiam się, że pandemia to dla światłych państw Europy za skromna lekcja. Niektórzy się obudzą, gdy nasz kontynent opanuje kalifat.
Pozdrawiam serdecznie.

Marku Adamie Grabowski
Także Tobie dziękuję za komentarz. Niestety muszę pisać o przyszłym sex-agencie - jak piszesz "chuliganie" - jest głównym bohaterem, więc snuję jego wątek, choć będzie trochę drastycznych scenek. Mam nadzieję, że nie ogarną Cię nudności .

Pozdrawiam

Tak, to prawda, Danusiu, nie oceniasz i nie moralizujesz. Twój "Tryptyk" ja oceniam jako piękną i wspaniale opowiedzianą opowieść i to "niestety" z podtekstem. I właśnie podtekst - jak przypuszczam (choć mogę być w błędzie) - sprawił, że razem ze mną wylądowałaś na niższej półce.

Teraz się zaasekuruję, żeby nie zostać zbanowany!

Czy mogę mieć pretensje do oceniających Ciebie i mnie redaktorów od prozy? Otóż nie mam żadnych.
Jest demokracja, więc każdy ma prawo do własnych ocen. Jedni cenią wartości konserwatywne inni te bardziej nowoczesne - pro europejskie.

Sam się zastanawiam, czy jako osobnik przychylający się raczej konserwatywnemu spoglądaniu na świat, będąc redaktorem od prozy, nie spychałbym na dolną półkę utworów nawet świetnie napisanych, które promują aborcję. No, nie wiem i tyle.
Dlatego wobec istniejącego w Polsce podziału na tych broniących (może niesłusznie) zapisanego w konstytucji prawa do życia od chwili poczęcia i tych broniących aborcji na życzenie, ustawiam się raczej jako konserwatysta. (Choć przyznaję się, że nie byłem świętoszkiem - stąd wytłuszczone "raczej".

Ty, Danusiu, też "raczej"/?/ uważasz aborcję za zło.

Najwyraźniej u Hani aborcja plus używki doprowadziły do dewastacji jej psychiki i samobójstwa.

Tereska po zabiegu nie zaznała osobistego szczęścia, zostając starą panną.

Jedynie Grażyna okazała się na tyle odporna psychicznie, że przełknęła uczuciową i aborcyjną porażkę i ustawiła się w życiu, jak należy.

Rezultat prosty: dwie kobiety nieszczęśliwe jedna szczęśliwa. Czyli przekładając na wynik matematyczno/statystyczny przegrana meczu zwolenniczek aborcji na życzenie w stosunku do
teamu konserwatystek jeden do dwóch.

* * *

Dlaczego sam spadłem na dolną półkę?

Też mam domorosłą teorię. Wprawdzie po otrzymanym ostrzeżeniu nie ośmieliłbym się zabierać głosu na temat roszczeń nowoczesnych kobiet. Dla mnie temat mocno trefny!

We fragmencie opowieści (umieszczonym poniżej twego utworu też na dolnej półce) też popełniłem faut pas. Wspomniałem, że wiara w Boga uratowała życie kobiecinie, która cierpiała w sowieckim gułagu.

Nie kłamałem. We wspomnieniowej powieści cytuję wypowiedź gosposi/ służącej, którą od niej usłyszałem. Napisałem prawdę.

Co to ma do rzeczy? Jakbym mimochodem lansował wiarę w Boga, a taki lans nie jest dla nowocześnie myślących niczym pozytywnym. Wręcz odwrotnie! Nowoczesna Europa i Ameryka się laicyzuje.
We Francji burzy się masowo kościoły, czasem zamienia na magazyny lub dyskoteki. Wedle części wpływowych mediów kościół szerzy pedofilię.
Tymczasem jakiś Kazjuno będzie uzasadniał walor wiary w Boga?
Aaaa, won z nim.

Zaznaczam dobitnie, że moja teoryjka jest subiektywna, mogę się mylić.

Przepraszam Cię Danusiu, że zawracam głowę, ale jestem bardzo ciekaw czy przychylasz się do moich spiskowych teorii. Dlatego proszę o komentarz w poniższym moim tekście.

Pozdrawiam serdecznie.

Dziękuję adminom i redakcji za poprawienie formatowania. Pozdrawiam PP.

Też zabawne, chociaż? Bóg pewnie rozważa, czy nie sprowadzisz na Siebie jego gniewu. No bo jak to? Tak sobie robić z modlitw podśmiechujki?
Może Wszechmocny pomyśli SOBIE:
Nie no, Prostaczku, taki z ciebie figlarz i dowcipas?
Przypomni Sobie o partyjniakach, komunistycznych świniach, którzy na łożu śmierci błagali o przebaczenie za szarganie JEGO imienia, o wszystkich, którzy pili wódkę zamiast się udać na niedzielną mszę.
Oj! Wolałbym nie być w twojej skórze!

Pozdrawiam

Marku Adamie Grabowski.
Ja też przepraszam, że odpisuję z opóźnieniem. Dzięki za czytanie i podzielenie się
swoim spostrzeżeniem.
Cóż, w każdej powieści muszę upychać trochę "waty". Tu powyżej pewnie utraciłem tempo akcji.
Ale te nudnawe kawałki, są mi potrzebne do budowania, a właściwie pogłębiania portretu psychologicznego bohaterów. Maluję tło wydarzeń, by ponownie przejść do scen mocniejszych, które może Ciebie zainteresują i zachęcą do dalszego śledzenia tej rozczłonkowanej powieści.
Tak Marku, może i Ty zasilisz grono jej wiernych czytelników.

Ot, moje pobożne życzenie.

Pozdrawiam, Kaz

Prostaczek, Tekst nieporównywalnie lepszy od poprzedniego.

Bardzo mi się podobało. Piękne zwroty w akcji czasie DYSKUSJI. Knajackość wypowiedzi jak ulał pasuje do reszty. Duża doza humoru.

Nie potrafię się powstrzymać przed cenzurką, podkreślającą świetny odbiór tekstu.
A wytknięte przez przedmówcę błędy?
Cóż, trzeba poprawić.

Pozdrawiam

Kaz

Musiałeś, Prostaczek, nie raz za matki życia zaleźć jej skórę. Bo jak wnioskuję, powyższe epitafium "Postawiłeś" właśnie matce.
A skupiłeś się na - powiedziałbym - osobistym przeżywaniu swojego smutku. U mnie z żałobą po matce było zupełnie inaczej i wydaje mi się, że każdy przeżywa odejścia bliskich na różny sposób.



W powyższym zacytowanym kawałku; nie mam pewności, czy nie pokusiłeś się o próbę definiowania w najogólniejszym zarysie przeżywanie bólu po śmierci ważnej dla Ciebie osoby, jakby w przekonaniu, że podobnie przeżywają to inni.

Ciekawych użyłeś kosmicznych metafor, ale zadałem sobie pytanie, czy podobnie mógł czuć kto inny?

Tu rozkładam ręce, sam utratę ojca, potem matki przeżywałem zupełnie inaczej, choć daleko mi było do wcielenia się w rolę ostentacyjnego płaczka.

Pozdrawiam.

Serdeczne dzięki, Prostaczek, za krzepiącą na duchu wizytę. Słusznie mnie w opiórkałeś za przesycony knajackimi treściami komentarz (ech, poniosło mnie), więc miło mi, że nie traktujesz mnie jako personę non grata.

Zresztą po raz pierwszy dostałem ostrzeżenie i już teraz będę dmuchał na zimne, żeby tylko nie wdać się broń Boże w pyskówkę.

Zaraz zobaczę, czy nie przegapiłem jakiegoś twojego tekstu. Jak znajdę czas to wieczorem obiecuję rewizytę. (Teraz się spieszę).

Miłej soboty, pozdrawiam, Kaz

Tekst mi się bardzo podobał.
Jest mocno kontrowersyjny i na czasie. Ale jako ostrzeżony po raz pierwszy trzęsę się ze strachu, by tylko nie rozwijać tematu.

Wycierając toczące mi się z oczu łzy, pozdrawiam Cię Mike,

Kaz

No, dzięki OWSIANKO. Już choćby za pojawienie się pod moimi wypocinami. Nawet nie wiem, czy liznąłeś mój tekst? A może wydał Ci się tak denny, że opadły Ci ręce?
Choć to tasiemcowa opowieść i żeby sobie wyrobić jakieś zdanie musiałbyś poczytać więcej, zadać sobie tyle trudu, że machnąłeś ręką.

Kiedyś dałeś mi adres na swoją stronę. Przeczytałem opowiadanie o Helu i mi się spodobało.
Potem, podobnie jak Tobie pewnie teraz, brakowało mi czasu. Link do twojego dossier gdzieś wsiąkł
Więc nie mam pretensji. Sam też jestem zaorany pracą nad powieścią, którą piszę od 3. lat.
(To nie ta, co powyżej jej 2 rozdziały).

Pozdrawiam

Dzięki, Mad, za iście wojskowo zwięzły, ale jak zawsze zawierający bogatą treść wpis.

Napisałeś

Tak, tak, Mad, pięknie to ująłeś.

Aczkolwiek już w następnych odcinkach się dowiesz w jak niekonwencjonalny sposób, przeskakując na skróty problemy, Jarek znajdzie "patent", by ścisnąć w garści wyobrażenie o własnym szczęściu.

Ahoj! Kapitanie. Serdecznie Pozdrawiam,

Kaz

PS Też dzięki za najwspanialszą z ocen.

Dzięki OWSIANKO za przybliżenie mi mało znanej postaci Gombrowicza. Napisałeś to świetnym językiem, co też wzbudza mój respekt do twojego pióra. (Zresztą nie po raz pierwszy).
Mały dyskomfort odczułem odchodzeniem i powracaniem do okresu argentyńskiego jak i paryskiego. Jakby nie można tego ułożyć chronologicznie. Ale pisałeś - takie odnoszę wrażenie - emocjonalnie, choć może i był to zamierzony zabieg/?/.
Wybacz za trywialne porównanie, bo próbując wytłumaczyć sobie twoje odejścia i powroty do różnych etapów życia bohatera, pomyślałem, że stosujesz celowo metodę, w handlowej relacji fachowca omawiającego dane techniczne limuzyny. Najpierw omawia jej kształt z przodu, później część tylną, obchodzi dookoła, by po raz kolejny przyglądnąć się z masce i reflektorom, a przypominając sobie o nie wspomnianych przedtem danych technicznych, uzupełnia i wzbogaca wiedzą potencjalnego nabywcę.

To takie moje co by, gdyby.

Pozdrawiam

Ne było moją intencją robienie nikomu przykrości.

Przepraszam osoby, które mogły się poczuć obrażone.

Choć sam również przeczytałem niemiłe zdania na swój temat, podobnie nieprzyjemne czytałem pod adresem Autora opowiadania.

Dziękuję serdecznie redaktorom i adminom (to już tradycja) za piękne sformatowanie tekstu.
Pozdrawiam Portal Pisarski, Kaz