wybacz ale właśnie pisanie o codzienności jest jak najbardziej tematem przewodnim poezji, a pisanie o pijakach i alkoholu to już kanon poezji.

wielokropek do kosza.. stanowczo! w drugiej lub w trzeciej brakuje kropki,być może nawet w obu zależnie od zamysłu."o piciu i o miłości" o jedno "o" za dużo
o piciu i miłości
razi trochę powtórzenie blisko siebie O wszystkim,nas wszystkich,
treść mi się podoba,może dlatego że się z nią zgadzam po trosze?
PS a i ten "przygnieciony" jakiś taki nijaki

O krasnoludkach i o sierotce Marysi to wystarczający precedens, by usprawiedliwić postępek autora.

Zastanawia mnie bezsens form w kontekście tej swego rodzaju klamry. Znaczy że co: brak formy byłby rozwiązaniem, czy że i tak nie ma (odpowiedniej) formy, albo może: wszystkie formy są bez sensu?

Podoba mi sie bardzo trzywers:
I takie wątłe,
Jakby zanik światła,
Dotknął nas wszystkich.

niby pesymistyczny ale jakby daje nadzieję; bo moze nie wszystkich nas dotknął

W sprawie kropek byłbym raczej bardziej powściągliwy w szafowaniu nimi, niż w namawianiu autora, by je tu jeszcze gdzieś wklejał.
Więcej: usunąłbym kropki po pierwszym i ostatnim wersie oraz przecinek po światła.

Nad brutalnością piękna warto jeszcze pomyśleć - to niezbyt nośna metaforka dopełniaczowa, w dodatku zbudowana z dwóch abstraktów.

koan - jako ignorant w dziedzinie buddyzmu nie potrafię tego płynnie osadzić w tekście bez sięgania do źródeł. A i to niewiele daje. Ten fragment jaśniej uchwycą pewnie buddyści.

Ogólnie wiersz nie przemawia na poziomie emocji i zmysłów, a to dla mnie spore zmartwienie. Jednak wskazany trzywers zasługuje to, by tekst ocenić.

Czytając nie zastanawiam się nigdy nad formą ,nie jest to dla mnie istotne , liczy się treść.
,,Wiersze o wszystkim
- O piciu i o miłości.
Bezsens form
I poszukiwań.''
I tu jest interesujące i takie ,,napędzające'' do działania - oczywiście dla mnie.