Miladoro,

często sobie obiecuję, że "kończę" z klasyczną formą, że już tylko białaski, po czym trafiam na TAKI majstersztyk, i już chcę układać rytmy, rymy... choć nie dorównam.

Nienaganny, mądry, filozoficzny tekst i tak przepięknie opowiedziany metaforą, że cmokać, obracać w palcach, sprawdzać, ile karatów ma ten brylant! Serio!

A teraz podnieś mi szczękę

Buziak,

z.

Śliczny, cudny wiersz, Miladoro
Z bardzo adekwatnym tytułem.
Zachwycił już od pierwszych słów, bo gdy Poeta zaczyna od chleba, to całość musi być doskonała.
A co byś powiedziała na moją myśl...

nieprzewidywalne trudno dojrzeć z boku

Pozdrawiam rozochana

I tak bym nie uwierzyła w taką obietnicę, Zoleńko.
Zresztą co szkodzi pisać różnie. Bardziej się można rozwinąć, tak sądzę.
I tu jesteś do przodu, bo mnie wolne wiersze jeszcze nie bardzo wychodzą.

Akacyjko - wbrew pozorom zabawa z różnymi formami poetyckimi jest bardzo ciekawa.
Niczym dzierganie koronek szydełkiem.
A tu daję link na klasyczne pantum - do porównania:
http://www.portal-pisarski.pl/czytaj/35139/rozswietlanie-%E2%80%93-pantum


Też się zastanawiałam, Al, nad powtórzeniem tego słowa, skoro powtarzam inne.
Ale tamte są krótkie i nie narzucają się tak, jak to długie. Dlatego dałam jednak zamiennik.


Tym bardzie mi miło, Kamysia.

Dziękuję, kochane dziewczyny - dałam dość niepewnie ten wiersz, bo chyba nie jestem jeszcze w pełni do niego przekonana, może musi nieco dojrzeć - okaże się z czasem. Ciągle mi się wydaje, że coś może być lepsze. Bo pewnie może.

Buziaki i miłego dnia jutro

No i ja dołączam do zachwytów. Jesteś mistrzynią - nie ma co mówić
Pozdrowionka

Dzięki - Gwiazdko, Gipsy i Arrasku.
Życie bywa chaosem, chociaż wciąż staramy się go jakoś uporządkować.

Serdeczności